Weer twee weken voorbij en op de helft!

Dag allemaal,
Het is ondertussen alweer twee weken geleden dat ik het laatste reisverslag op mijn pagina gezet, dat betekent dat de tijd nog steeds erg snel voorbij gaat. Hoog tijd dat jullie weer een update krijgen van onze belevenissen tot nu toe.

Eerst even een update over schoolzaken. Ik ben druk bezig om m’n ontwerponderzoek vorm te geven en uit te voeren. Dit onderzoek is gebaseerd op het nieuwe leerlinggerichte onderwijs in Suriname en het gebruik van activerende didactische werkvormen. Het onderzoek krijgt al mooi vorm en aankomende week ga ik m’n ontwikkelde product/ontwerp uitvoeren op de stageschool. Vanaf dan is het alleen nog evalueren en alle puntjes op de zogeheten i zetten. Nog even doorbijten dus, het einde van de Pabo is in zicht!

De afgelopen twee weken hebben we weer van alles meegemaakt. Samen met Leslie en Sjoerd ben ik de John Wijdenbosch brug op gelopen, hebben we Holi Phagwa gevierd op de stageschool, hebben we Holi Phagwa gevierd in Paramaribo op het onafhankelijkheidsplein en bij een Hindoestaanse familie thuis en hebben we ons eerste tripje gemaakt naar een plantage waar we ook kaaimannen en schildpadden vast mochten houden.

We beginnen met het beklimmen van de John Wijdenboschbrug. Op een doelloze zondag besloten Leslie, Sjoerd en ik dat het wel mooi zou zijn om een paar mooie plaatjes te schieten van het uitzicht vanaf de ongeveer 60 meter hoge brug. Dit hebben we dan ook gedaan. Met de fiets gingen we richting de brug. Dit is niet zo ver fietsen, maar door de toeristische route van Sjoerd duurde het iets langer om bij de brug te komen. Eenmaal bij de brug aangekomen hadden we eerst in het hoofd om er op proberen te fietsen, maar van dit idee kwamen we al snel terug. We besloten op het ‘looppad’ omhoog te lopen met de fiets aan de hand, zodat we later van de brug af konden fietsen. Een beste beklimming over krakkemikkige plaatjes die het looppad voor moesten stellen, maar uiteindelijk na ongeveer 20 minuten hadden we dan toch de top bereikt. Vanaf het hoogste punt hadden we een supermooi uitzicht over Paramaribo en konden we lekker even genieten en uitwaaien. Hier hebben we een paar mooie foto’s van gemaakt. Wat trouwens opvallend was, was dat de stad Paramaribo eigenlijk helemaal geen echt hoge gebouwen heeft. Het is allemaal vrij plat, maar desondanks niet minder mooi.

Dan gaan we nu verder met het Holi Phagwa feest dat gevierd wordt door de Hindoestanen. Dit is een feest waarbij al het kwade plaats maakt voor het goede en de Hindoestanen, door elkaar onder gekleurde poeder en verf te smeren. Eigenlijk een hele aparte gebeurtenis en gewoonte als je er over nadenkt, maar het was super om mee te mogen maken.
Het begon vrijdag 14 maart al op de stageschool. Hier werd van 10 tot half 12 Holi Phagwa gevierd. De kinderen hadden voorzorgsmaatregelen getroffen en hadden allemaal oude kleren bij zich en heel veel gekleurd poeder. Toen het eenmaal half elf was, nadat we samen Roti hadden gegeten, stormden de kinderen naar buiten en besmeerden ze elkaar met poeder. Ook Sjoerd en ik hadden oude kleren meegenomen en poeder en we deden vrolijk mee. De kinderen wisten ons natuurlijk goed te vinden en binnen een korte tijd zaten we al flink onder de poeder. Dit maakte het eigenlijk alleen maar leuker. Ook hier hebben we een paar hele mooie foto’s van gemaakt.
Op maandag was het officiele Holi Phagwa feest. We gingen met onze nieuwe onderburen mee naar hun familie, een stukje buiten de stad, in Uitkijk. Hier hebben we de rituelen meegemaakt die Hindoestanen uitvoeren voor het feest echt gevierd kan worden. Toen wij aankwamen kregen we van bijna elk familielid kleuren op ons gesmeerd waarbij ze zeiden: “Shup Holi”. Wat dit betekent weet ik eigenlijk nog steeds niet precies, maar het zal wel iets zijn in de trend van ‘Gelukkig nieuwjaar’. De rituelen waren bijzonder om mee te maken. Er wordt heel veel gezongen en gegeten. Sjoerd en ik hebben ook meegedaan met het zingen en het muziek maken. We gingen bij de familie zitten en kregen een instrument. Hierop konden we meeklappen op de melodie. Hindoestaanse muziek is trouwens niet de mooiste muziek, maar er wordt door iedereen wel vol overtuiging meegezongen en het is een echte traditie.
Nadat we alles hadden meegemaakt bij de familie en helemaal onder de kleuren zaten zijn we door onze huisbaas (tevens lid van de familie) afgezet bij het onafhankelijkheidsplein in hartje Paramaribo bij het presidentshuis van Bouterse. Hier was een groot feest met allemaal bekende DJ’s, onder andere DJ Chuckie uit Nederland. Een mooi feestje met een paar lekkere biertjes een colaatjes Malibu. We hebben een supermooie dag gehad en hebben veel cultuur gesnoven. Een bijzondere ervaring om dit allemaal mee te mogen maken.

Als laatste zal ik jullie vertellen over ons eerste tripje. De ouders van Sjoerd zijn ondertussen gearriveerd en ze wilden graag een keer met ons iets leuks gaan doen. Dit vonden wij natuurlijk een goed idee en uiteindelijk zijn er twee tripjes geboekt. Afgelopen dinsdag, 18 maart, zijn we op een dolfijnentour geweest om dolfijnen te spotten. Nu was het springvloed en het weer zat ook niet echt mee. Daardoor hebben we alleen van een afstandje een paar dolfijnen heel kort kunnen spotten. Gelukkig bestond het tripje niet alleen uit dolfijnen spotten, maar gingen we aan land bij de garnalenplantage ‘Rust en werk’ (mooie naam trouwens). Hier werden we, na het schuilen voor een flinke bui, ontvangen door onze gids en tevens lokale bewoner van de plantage. Deze man was een slimme man en wist veel van de plantage en begeleidde ons op een leuke manier. We liepen eerst naar zijn huis waar ons een grote verrassing te wachten stond. Hij hield daar namelijk kaaimannen en schildpadden. Deze hebben we in de kooi zien zitten. De schildpadden haalde hij er uit en met deze beesten mochten we op de foto. Zo’n schildpad is nog best zwaar om vast te houden, maar wel heel mooi om zo’n dier is goed van dichtbij te bekijken. Maar toen was het nog niet klaar, de kaaiman haalde hij ook uit de kooi (met de bek dicht gebonden) en ook dit dier mochten we vasthouden en we mochten er mee op de foto. Dit was eigenlijk best eng, maar uiteindelijk ben ik toch op de foto geweest met de kaaiman.
Ook de plantage was erg mooi en vooral rustig. Mooie natuur waar we heel veel mooie plaatjes van hebben geschoten.

Dit waren de belevenissen tot nu toe. Weer het een en ander meegemaakt en hopelijk is iedereen zo weer een beetje op de hoogte van onze bevindingen hier. Het gaat allemaal goed en eigenlijk verloopt alles vlekkeloos. We zitten op de helft nu en er staan ons nog veel mooie dingen te wachten, te beginnen met een tripje naar Brownsberg morgenvroeg samen met de ouders van Sjoerd. Om kwart over 6 ’s ochtends gaat de wekker!

Tot de volgende keer!

Groeten Niek